INTEGRACJA SENSORYCZNA -jedna z ważniejszych metod wspierających prawidłowy rozwój motoryczno – emocjonalny dzieci.  Metoda stworzona przez A. Jean Ayres. Nazywana inaczej terapią integracji sensorycznej, terapią SI, terapią zaburzeń przetwarzania sensorycznego.  Terapię SI prowadzi się m.in. w specjalistycznych gabinetach dla dzieci z zaburzeniami przetwarzania sygnałów płynących z otoczenia, ma ona  na celu przywrócenie prawidłowej reakcji na sygnały zmysłowe w celu płynnego codziennego funkcjonowania, np. poprawienia koordynacji wzrokowo – ruchowej. Terapeuta integracji sensorycznej pracuje przede wszystkim na zmysłach bliższych (dotyku, propriocepcji i przedsionku), podczas terapii działając na zmysły bliższe może także stymulować zmysły dalsze (wzrok, słuch, węch). Jeśli przetwarzanie wrażeń zmysłowych w mózgu jest nieprawidłowe, wówczas nie może on pełnić swojej najistotniejszej funkcji – integracji wrażeń sensorycznych. Terapia SI jest jest opisywana jako proces w odróżnieniu od aktywności sensomotorycznych, czyli ćwiczeń bazujących na różnych bodźcach zmysłowych, które można włączać do terapii innych niż terapia SI, np. terapii logopedycznej, pedagogicznej, sensoplastycznej itp. W trakcie terapii SI – terapeuta podąża za potrzebami i aktywnością dziecka, mając na uwadze oczywiście problemy, z jakimi dziecko przyszło na terapię. Wykorzystując wiedzę, terapeuta podąża za dzieckiem, ale wie również kiedy zaprzestać danej aktywności i dostarczyć dziecku potrzebnych bodźców, by w konsekwencji uzyskać sensomotoryczną reakcję adaptacyjną dziecka w środowisku i poprawić jakość samoregulacji dziecka.  Jakie zatem objawy mogą zaniepokoić rodziców, nauczycieli w codziennym funkcjonowaniu dziecka?  Oto i one: