Wielu z Was zapewne ostatnimi czasy często słyszy o terapii integracji sensorycznej, skrótowo nazywanej SI. SI – cóż to za zjawisko i co się pod nim kryje i co powinno je poprzedzić? Oczywiście jeśli mamy wątpliwości, czy nasze dziecko ma pewien problem, odczuwalny czasem intuicyjnie przez rodziców albo namacalnie przez innych opiekunów – np.: nauczycieli, którzy często zgłaszają, że dziecko jest niegrzeczne, niezdarne, nie potrafi na dłużej skupić uwagi, bije inne dzieci, alo stroni od grupy rówieśniczej powinniśmy jak najszybciej udać się na konsultację lub bezpośrednio na diagnozę procesów przetwarzania sensorycznego do certyfikowanego terapeuty i diagnosty SI.

Co kryje się pod terminem diagnoza przetwarzania bodźców sensorycznych?

Diagnoza integracji sensorycznej – krótko mówiąc to badania diagnostyczne w zakresie integracji sensorycznej (SI), które przeprowadzane są przez certyfikowanego terapeutę. Informacje zebrane podczas spotkania z rodzicami i dzieckiem odnoszą się do ustalenia ewentualnych przyczyn zaburzeń w rozwoju, w szczególności do: rozwoju fizycznego, zachowania, nabywania umiejętności edukacyjnych – między innymi czytania i pisania, uczenia się ruchu, koordynacji, sprawności fizycznych, percepcji, mowy i języka, świadomości, uwagi i koncentracji, pamięci, równowagi, samoakceptacji oraz rozwoju narządów zmysłów. Diagnoza SI obejmuje wywiad z rodzicami, obserwację dziecka oraz przeprowadzenie specjalistycznych testów, dzięki którym wiemy, jak dzieci uczą się i zachowują. Próby kliniczne pozwalają stwierdzić, czy u dziecka występują odruchy przetrwałe, określają jego napięcie mięśniowe, pracę oczu, koordynację, równowagę.

Co po diagnozie?

Jeśli okaże się, że dziecko posiada problem z przetwarzaniem bodźców sensorycznych- terapeuta zaleci uczęszczenie na terapię.

Jak wygląda terapia SI?

Terapia integracji sensorycznej (SI) – to system ćwiczeń, zabaw i aktywności proponowanych dziecku, prowokujące i wyzwalające odpowiednie reakcje sensoryczne, które w oparciu o wcześniejszą diagnozę i ustalony program zmienią zachowanie dziecka na bardziej akceptowalne społecznie. Przeznaczona dla dzieci z problemami z koordynacją ruchową i wzrokowo-ruchową, orientacją w przestrzeni, planowaniem motorycznym. Ma na celu zmniejszenie pobudliwości, poprawę koncentracji uwagi i ogólne wyregulowanie systemu nerwowego dziecka. Celem zajęć jest nie tylko naukowa zabawa, ale poprawna integracja pracy zmysłów – min przedsionka, propriocepcji,  dotyku, słuchu, wzroku, węchu, smaku, równowagi, aby mogły być wykorzystane w konkretnym działaniu zakończonym sukcesem. W przyjaznym otoczeniu (zjeżdżalnie, huśtawki, piłki rehabilitacyjne, trampoliny, drabinki) dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne.

Co powinno nas zaniepokoić w zachowaniu dziecka?

Czy z integracji sensorycznej moga korzystać tylko dzieci w normie intelektualnej, z problemami szkolnymi?

Moim zdaniem, nie ! Terapia jako forma wspomagająca może też być kierowana dla dzieci z uszkodzniami neurologicznymi, wadami wrodzonymi, zespołami genetycznymi, gdzie funkcjonowanie zmysłów bywa często zaburzone. Inny jest cel terapii u dzieci z uszkodzeniami OUN, ale są to pacjenci, którzy wymagają szczególnego wsparcia .